Na het krijgen van een prachtige zoon, hadden we 2 jaar later het geluk om zwanger te mogen zijn van twee prachtige dochters. Nog niet bekomen van dit overweldigende nieuws dacht ik meteen aan de bevalling. En vroeg aan de verloskundige: nu kan ik zeker niet thuis bevallen? Onze zoon was destijds thuis geboren, dit was een geweldige ervaring geweest. De teleurstelling was groot toen de verloskundige uitlegde dat een tweeling altijd in het ziekenhuis geboren wordt omdat er meer risico’s bij komen kijken. Mijn wens was om weer vaginaal te bevallen. Bij onze zoon ging dit zo vlot en goed, dat ik dit graag nog een keer zou willen meemaken. Ik was reuze benieuwd hoe dit zou gaan met twee baby’s.
Tegen het einde van de zwangerschap werd het duidelijk dat onze meiden ongunstig lagen om vaginaal geboren te kunnen worden. Baby nummer 1 (de onderste baby) lag namelijk in stuit met de rug naar links. Baby nummer 2 lag wel met het hoofd naar beneden en de rug naar rechts. Hierdoor was er kans op verhaking werd ons uitgelegd. Dit moesten wij even Googlen om echt duidelijk te krijgen waar de artsen zich nu zo druk om maakten. We hadden ons in gelezen maar ik was nog niet overtuigd voor een keizersnede. Mijn lijf zei me dat ik dit kon, ook in deze situatie. Na nog een aantal gesprekken met verschillende artsen hebben mijn man en ik de knoop door gehakt. De risico’s waren best groot en waarom zou ik mijn drang om vaginaal te willen bevallen zo voorop zetten? Wat als er iets zou gebeuren met een of allebei de meiden? Of met mij? Daar wilden we niet over nadenken dus “kozen” we toch voor een keizersnede. Er werd een keizersnede gepland met 37 weken en 4 dagen.
We leefden naar deze datum toe… spannend! Maar met 36 weken en 6 dagen begonnen de weeën en moesten we naar het ziekenhuis. Nu begon het! Eenmaal in het ziekenhuis ging alles zo snel en voor we het wisten mochten we al naar de operatiekamer. De keizersnede zelf ging heel snel. Alles werd goed uitgelegd en mijn man mocht met me mee. We mochten onze dochters geboren zien worden, dat was zo bijzonder! Het was een hele ervaring maar we kijken er positief op terug.
Toen lagen er ineens twee prachtige meiden op mijn borst. Dit was zo ontzettend gek! Ik was bevallen maar zo voelde het totaal niet! Ik had er voor mij gevoel helemaal niks voor gedaan, en ineens pats boem heb je twee dochters. Dit gevoel duurde maar even. Toen de ruggenprik was uitgewerkt voelde ik wel degelijk wat er gebeurd was. Mijn buikwond deed zoveel pijn en je kan niet overeind. Als moeder voelde ik me zo machteloos toen mijn kind ’s nachts huilde en ik haar niet uit haar wiegje naast mij kon pakken. Ik had daarvoor hulp nodig. Dit maakte me zo verdrietig . De eerste week vond ik erg heftig met het herstel, of het alleen aan de keizersnede lag of ook een tweelingzwangerschap dat weet ik niet. Overal had ik hulp bij nodig, aankleden, baby uit bed halen, zelf uit bed komen etc. Mijn zoontje kon en mocht ik niet tillen, ik kon hem zelfs niet uit bed halen want hij sliep op zolder en ik moest zo min mogelijk trap lopen.
Helaas kreeg ik na een week een baarmoederontsteking ten gevolge van de keizersnede. Dit was weer een enorme terugslag! Het deed zoveel pijn, niet normaal. Gelukkig was het wel snel te genezen met medicatie en kon ik verder met mijn herstel. Ik dacht dat het herstellen bij mij wel vlot zou gaan omdat ik iemand ben die graag vooruit wil en dit meestal ook vrij snel kan. Nu had ik echt de volle 6 weken nodig om te herstellen en dat vond ik pittig! Al die weken kregen we hulp van allemaal lieve mensen omdat mijn man weer aan het werk moest en ik alleen was met een peuter en twee baby’s. Gelukkig hadden we die lieve mensen, zonder hen hadden we het niet gekund. We hebben echt moeten leren om hulp in te schakelen en te aanvaarden dit zou ik ook iedereen adviseren bij een keizersnede. Onderschat het niet, het is een flinke ingreep. Nu een jaar later kijk ik vol verwondering de foto’s terug die op de operatiekamer gemaakt zijn. Wat is het toch bijzonder dat ze dit kunnen en fijn dat we deze optie hebben in ons land. Zeker als het medisch dus echt nodig is.
